Sana uyandım Aşk

Bir yerde beni bekliyordun, düşünmüştüm ki bekleyen bendim.  Varlığının kanıtı hislerimdi oysa...
Gizli gizli döktüğüm gözyaşlarımdın, hüznün yağmuru sanmıştım. Sıcacık kış güneşim, baharın leylak  kokusu, denizin köpük köpük öpüşüydün.  Gönlümün hazal yaprakları gibi dökülüşüydü yokluğunu düşünmek, oysa sen hep vardın... Ve ben sana hep inandım Aşk; sonsuzluğuna, gerçekliğine ve sihrine... İnandım ve  geçmedim senden, susturmadım kalbimin Aşk ezgisini, unutmadım kendimi hayat panayırında, sana uyandım Aşk...


Kim ve nerede, nasıl biri olursan ol, ne kadar inkar etsen de o bekleyiş kaderine yazılı. Her ılık meltemin yüzüne dokunuşu ona özlemindir. Yalnızlığın ona varmak arzun. Öfken unutmak isteyişin... Varlığına inanmayışın: ona ihtiyacın olduğu haykırışın. Ruhunda Aşk tohumu bırakılmış bir kere, sana kalan... uyanmak.

eylül