Sen iyi ki değişmedin kalbim

Gökyüzünün kasvetinden mi başlasam, içimdekinden mi, karar veremedim.  Adını koyamadığım bu halimi  yaşıyorum.  Yazacak o kadar çok şey var ve ben onları susmak istiyorum.   Yazılanların, söylenenlerin yüreğin süzgecinden geçmediği  bu devrin isyanındayım. Sessizliğimde tükeniyorum. Sen iyi ki hiç değişmedin kalbim...

Biliyorum, belki bitmez tükenmez umudumdan ötürü, iyi insanlar var bu yaşlı gezegende.  Biraz çaresiz, hüzünlü hatta  depresif olsalar da.   Biliyorum; tarih yazmış böyle karanlık zamanları, gün geldiğinde her şey bir kıvılcımla değişir. Sessizliğimde haykırıyorum.  Aklımda  düşünceler uçuşuyor ve ben onları susturamıyorum. Müziğin sesini sonuna kadar açsam da, başımı duvarlara vursam da susturamam.  Yapabileceğim yegane şey gözyaşlarımı tutmadan ağlamak.
Göz kapaklarım kızarana kadar ağlamak. Farkındayım, değişen bir şey olmayacak. Söylenildiği gibi ağlayıp  rahatlamayacağım, daha da berrak olacak dünya görüşüm, daha da keskin ve daha fazla acıtacak.  Değiştiremem çünkü.
Hayatı adil yapamam.  İsyanlar bana kalır. Mum gibi yana yana tüketirim kendimi.  Sen iyi ki değişmedin kalbim...

eylül